Πόσες φορές κοίταζες πίσω

Πόσες φορέας έψαξες στο παρελθόν

Πόσες φορές ταξίδεψες στις στάλες της μνήμης σου

Πόσες φορές χάθηκες στα λάθη σου

Πόσες φορές μπήκες σε φαύλο κύκλο σκέψεων

ΠΟΛΛΈΣ...

Πόσες φορές μετάνιωσες

ΚΑΜΙΆ

Προσπαθώ να σκεφτώ αν θέλω να αλλάξω κάτι από όσα έζησα..και η πρώτη μου απάντηση είναι ΌΧΙ..

και ξέρεις γιατί?

Γιατί δεν θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος...

Δεν ξέρω αν μ' αρέσει αυτό που είμαι..όμως σίγουρα δε μ' αρέσει η ζωή μου τώρα...

Θέλω να αλλάξω κάτι...όμως ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι!

Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να έχω μια κλεψύδρα ..

να έκανα αυτό που σκέφτομαι και αν έβλεπα πως είναι λάθος να γύρναγα πίσω και να συνέχιζα από κει που είχα μείνει...

Δυστυχώς όμως η ζωή δεν είναι κείμενο για να σβήσω με τη γόμα, να σκίσω τη σελίδα και να ξαναρχίσω να γράφω..

κάθε λάθος καταγράφεται και επηρεάζει το επόμενο βήμα..

και όσο κι αν σκέφτομαι...λύση δε θα βρω..

Η απάντηση είναι στο αν θα ρισκάρω...στο αν θέλω να ρισκάρω ..αν είμαι τόσο δυνατή και τελικά να ζήσω με όποιο αποτέλεσμα..

Και το ξυμερωμα με ωρηκε παλι

Και το ξημέρωμα με βρήκε πάλι σε μια ξένη αγκαλιά...

παράνομη δεν είναι..μόνο η σκέψη που με τριγυρνά..

Μας βρήκε να στρίβουμε μαζί τσιγάρα να φυσάμε τον καπνό..

στους υδρατμούς του πάθους που θολώνουν το μυαλό..

Έκρυψα καλά στη λήθη το κομμάτι της ψυχής

που τρελαίνεται για σένα κάθε σκέψη της φυγής..

Έψαξα να βρω έναν τρόπο μυστικό να το κρατήσω...

μα το πρόσωπο μου δείχνει ποσό θέλω να το ζ'ησω..

......................

Ένα χάδι

Ένα φιλί

Αθώα δείχνουν και τα δυο

Όμως μέσα στο μυαλό σου υπάρχει κάτι πονηρό..

Όσο κι αν θέλω να ξεχάσω..

είναι κει ο πειρασμός...

............................

Το βαθύ σου βλέμμα, θέλω να με καθηλώσει

τα υγρά σου χείλη, θέλω να τα νιώσω

τα ζέστα σου χέρια, θέλω να με αγγίξουν

τόσο σταθερά..όλα σα να ξέρεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις

...........

η σκέψη σου.... κρασί που σταγόνα σταγόνα με μεθάει

........................

Γιατί δεν αφήνομαι..?

Γιατί φοβάμαι τόσο...?

.....ΝΑΙ....?

Έκλεισα τα φώτα και ξάπλωσα στο κρεββάτι..

Όλα φαίνονται ίδια.. όμως κάτι έχει αλλάξει...

Ανεπαίσθητα.. όμως είμαι σίγουρη ..

Προσπαθώ να κοιμηθώ όμως τίποτα..

Ώρες μετά δεν τα έχω καταφέρει..

Οι σκέψεις θάλασσα στο μυαλό μου..

Δεν αντέχω..κάτι συμβαίνει..και το κεφάλι μου θα σπάσει..

 ......................

Πάντα ήθελα να ζω ξέφρενα...και κάποια στιγμή, αποφάσισα πως αυτή η ζωή δε με γεμίζει..... κάθισα και σκέφτηκα λοιπόν τι πρέπει να κάνω.Και κατέληξα πως θέλω πια την ηρεμία μου, έναν άνθρωπο να είναι δίπλα μου και να νιώθω σιγουριά..

Και όντως μετά από διαδρομές πολλές βουνά πεδιάδες θάλασσες βρήκα μια ψυχή που μπορούσε να με δεχθεί..

Και υστερα από δυσκολίες πίστεψα πως είναι το κομμάτι του παζλ που έλειπε .....

 ............

Μήπως όμως δεν έλειπε μόνο αυτό το κομμάτι?

Μήπως αυτή η ιδέα στο μυαλό μου που γυρνάει, αυτή η σκέψη που με εξαντλεί, το όνειρο εκείνο που με κάνει να ξυπνώ ιδρωμένη και να ξαγρυπνώ.. ΜΉΠΩΣ είναι αυτό που δεν έχω ακόμα τη δύναμη να αγγίξω?? 

......

Έστριψα ένα τσιγάρο....

Έψαξα τον αναπτήρα...

Άναψα το θάνατο και ρούφηξα..

Ήθελα κι άλλο..

Αυτό το πάθος...αυτό το λάθος ποσο το θέλω!

Αυτό...και κάτι ακόμα.. ένα πάθος ακόμα..

Να το ζήσω....

Αυτό που αλλάζει τελικά..είμαι εγώ...