And if I only could, I'd make a deal with God
(αν μπορούσα μόνο,θα έκανα μια συμφωνία με το Θεό)
Αμήχανη μπροστά στη οθόνη του υπολογιστή, προσπαθώντας να κρατήσω τα δάκρια μου...χάζευα τα τελευταία λόγια....δικά του και δικά μου. Έσβησα το τσιγάρο και άναψα ένα ακόμα, αυτή η συνήθεια θα με σκοτώσει! Τελικά μάλλον δε με νοιάζει και πολύ....ίσως είναι η εκδίκηση στον εαυτό μου, στην ίδια μου τη ζωή και η δικαίωση απέναντι σε όσους με μισούν....
Κοιτάζω τις λέξεις...Πώς θα το αντέξω; Ό,τι προσπάθησα να μη νιώσω, έπεσα μέσα του, ακόμα πιο έντονα, ακόμα πιο βαθιά...Ξαναδιαβάζω τη συνομιλία μας....ξανά και ξανά.....τώρα πια θυμάμαι κάθε φράση, όπως θυμάμαι και κάθε στιγμή που πέρασα μαζί του, με κάθε λεπτομέρια!
Αναρωτιέμαι πως να νιώθει; Τι να σκέφτεται; Αν θα προσπαθήσει;
Ποτέ δεν έπαιξα παιχνίδι μαζί του! Ήξερε τι αισθάνομαι γι' αυτόν, ήξερε ότι δε με ενδιέφερε τίποτα και ότι μπορώ να φτάσω στα άκρα για κάτι που θέλω! Αν ήμουν αλλιώς, θα είχα ήδη κερδίσει το παιχνίδι, κι όμως, έπαιξα τούτη την παρτίδα με τα φύλλα μου ανοιχτά. Δε φοβήθηκα τίποτα, δε μετάνιωσα για τίποτα και ήμουν έτοιμη να τα τινάξω όλα στον αέρα...αλλά ΕΣΥ φοβήθηκες....πίστευες ότι μπορείς να το κάνεις, να αντέξεις, να ρισκάρεις...αλλά τελικά ένα τεράστιο τοίχος ορθώθηκε μπροστά σου, μόνος σου το εχτίσες, και άραγε θα προσπαθήσεις να το γκρεμίσεις;
Nobody said it was easy No one ever said it would be so hard
(κανείς δεν είπε ότι θα ήταν τόσο εύκολο, όμως κανείς δεν είπε ότι θα ήταν τόσο δύσκολο)
Ήμουν έτοιμη να τα δώσω όλα και να σπάσω κάθε εμπόδιο, να πολεμήσω για αυτό που τόσο πολύ ήθελα, αλλά μόνο αν εσύ ήσουν δίπλα μου, μόνο αν το ήθελες κι εσύ το ίδιο πολύ.....ίσως έκανα λάθος. Για ακόμα μια φορά επένδυσα σε λάθος άνθρωπο, ίσως και όχι, μέχρι να τελειώσει όλο αυτό μέσα μου δε μπορώ να ξέρω σίγουρα, ούτε μπορώ να προδικάσω το αποτέλεσμα. Ίσως παρόλα αυτά προσπαθώ για ακόμα μια φορά να πείσω τον εαυτό μου ότι υπάρχει ελπίδα, για να μην απογοητευτώ πάλι, για να μην δώ πόσο λάθος επιλογές έχω κάνει στη ζωή μου γενικά!!
Γνωρίζαμε από την αρχη πως δεν θα ήταν εύκολο, αλλά θα προσπαθούσουμε...ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΣ... μπορώ όμως σε καταλάβω γι' αυτό ποτέ δε σε πίεσα, η απόφαση ήταν πάντα δική σου. Σε αυτή την ιστορία εσύ θα γράψεις το τέλος...εγώ θα είμαι πάντα ο ηθοποιός κι εσύ ο σεναριογράφος..Σ αυτό το ταξίδι δεν θέλω να είσαι μόνος.
I can't go any further than this,I want you so bad that's my only wish
(δεν μπορώ να πάω πιο πέρα από εδω, σε θέλω τόσο πολύ είναι η μόνη μου επιθυμία)
Ξέρεις ότι είμαι εδώ και περιμένω...όχι για πάντα, όσο αντέχω όμως θα είμαι εδώ...όχι όμως σα φίλη ΠΟΤΕ ΣΑ ΦΙΛΗ....δε σε είδα ποτέ έτσι και ούτε πρόκειται.Σου είπα "όλα ή τίποτα", έτσι είμαι, δεν αλλάζω...αν αποφασίσεις ότι θες να τα ζήσεις όλα μαζί μου, ΕΔΩ είμαι, αν όχι...προτιμώ το μηδέν, γιατί διαφορετικά δεν ξέρω αν θα αντέξω. Εγώ σε θέλω...και σε περιμένω στο όριο, το θέμα είναι αν θα κάνεις το ταξίδι και θα έρθεις να με βρεις...για να το ξεπεράσουμε μαζί.
P.S.: Θα ήθελα να σου αφιερώσω ένα τραγούδι..αλλά μόνο σε μερικούς στίχους δε μπορώ να βρω το νόημα που θέλω....όμως το συγκεκριμένο μου θυμίζει εμάς, εσένα...και όποτε το ακούς να σκέφτεσαι εμένα
"Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις"
9 σχόλια:
Mε συγκινησε,
με συγκλονισε,
με παρεσυρε ο λογος σου...
"Nobody said it was easy,
No one ever said it would be so hard"
κανεις δε ξερει ουτε ποτε θ αμαθει,ποσο δυσκολοειναι...
ακομα κι αν πονας,η ελπιδα θα σιγοκαιει καπου κρυμμενη βαθια στη καρδουλα σου.
μην την αφησεις να σβησει...ποτε.
i elpida mesa stin kardia mou me pona..me kei...ala..den svini....de tha svisi...tha to frontiso afto...an kapote kourasto na perimeno...simeni pos pote den ipirxe elpida...:-(
Οσο το σκεφτεσε τοσο πιο δυσκολο θα ειναι...!!!
otan den to skeftome niotho oti prodido ton eafto mou ke ta esthimata mou
Δεν τα προδιδεις καθολου...Ο κυκλος εκλεισε...Δεν εχει νοημα να συνεχιζεις να τα σκεφτεσε...!
o kiklos kale mou den exi klisi akoma...tha klisi otan papsoun na iparxoun sinesthimata...ke minoun apla anmnisis!
πριν λίγο καιρό, κάποιος μου είχε πει ότι στον κόσμο αυτό είναι όλα ρευστά, με την ίδια δύναμη που έρχονται τα αίσθήματα, ακριβώς με την ίδια φεύγουν το ίδιο βράδυ... είχε πει ότι είναι σαν τους ανθρώπους... έρχονται για να μείνουν, να φύγουν... κ να σου αφήσουν μνήμες...
αλήθεια, μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο; αν ισχύει, τότε... πολλά πράγματα δε θα έπρεπε καν να υπήρχαν...
πολύ ωραίο κείμενο... ή μάλλον μη σταματήσεις να νιώθεις...
καλησπέρα
υ.γ.: το μεγαλύτερο ψέμα: η αλλοίωση των αισθημάτων...
i anthropi erxonte ke fevgoun, lene oti gia ola iparxi enas logos, akoma ke o ponos! pragmati an den niotha me ton pono ke ti lipi, den tha mporousame na ektimisoume tin eftixia...
mesa sena vradi mpori na xathoun ola, sinesthimata, ola, ala den ginete na ta ksexnas, kati pai strava otan ksexnas..
giafto...min ksexnas
Εγώ θα σου πω τούτο μόνο:
Ν' αντέχεις να νιώθεις!..
Μα πρώτα να νιώσεις εσένα!..
Καλησπέρα
με φιλί!
Δημοσίευση σχολίου